~The New Mermaid Generation~
Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3 ... 83, 84, 85 ... 87, 88, 89 Następny

Noel97

- o nie!! - krzyknełam - uciekaac! zanim ona złapie nozykaa!! - krzyknełam po cyzm zaczełam biec przed sibie

Keira Brown Mermaid Princ

-WRACAJ TU ŻESZ, BO JAK CIĘ...!-zaczęłam krzyczeć i biec za Lucy.

Noel97

wskoczyłam do wody , popłynełam blizej dna i rozciełam sobie reke

- auc troche szczypie ale jak przyciagnie rekiny to wtedy ona nie przypłynie tu - powiedziałam - oho juz jeden rekinek jest - powiedziałam patrząc na ogormnego rekina płynącego w moja strone

Keira Brown Mermaid Princ

Wskoczyłam za Lucy do wody. Zanim ją dogoniłam, zobaczyłam, ze podpływa do niej rekinek.
-Um...Lucyyyyyy...Lucyy...ja tak cię kocham, wiesz? ^^'-zawołałam, nie zbliżając.

Dora-chan

Zauważyłam że syrenki wskakuą do wody. Potem krople krwi, a potem rekiny, które wypłoszyły wszystkich ludzi. Wspakowałam rzeczy i schowałam je za głaz.
Wbiegłam w fale. Dpłynełam
- YYY... Keira... czy ona zwariowała?

Keira Brown Mermaid Princ

-Nie mam pojęcia xD-oznajmiłam, gdy przybyła Kotoki.

Noel97

- tiaaa..... a teraz sie ratuj , a ja zajme sie rekinami , jak cos to mnie pogryzą troche i wyniosą na brzeg ^^

Dora-chan

- Ona jest dziwna - stwierdziłam - Lucy, nie rób głupot... Wiem że masz świra na punkcie krwi, ale bez przesady! Oddaj mi narzędzie zbrodni

Arisu Touin

Popatrzyłam na sprzedawcę i policjanta bignącego w moją stronę. Oczywiście, szłam dalej. Jednak policjant się nie poddał i podbiegł do mnie, łapiąc za ręce.
Popatrzyłam na niego chłodnymi oczami. Wyciągał kajdanki.
-No to teraz będziesz się musiała gęsto tłumaczyć...-powiedział skuwając mnie.
-Wie pan co? Szkoda kajdanek.-powiedziałam i zamroziłam kajdanki, a następnie szrpnęłam, by się uwolnić.
-Mówiłem panu, że to jakaś dziwaczka. -powiedział sprzedawca.
Zaśmiałam się.
Teraz, rzeczywiście, uważali mnie za obląkaną.
-Może do psychiatryka ją pan weźmie...-powiedział sprzedawca- szkoda takiej dziewczyny na więzienie.
-Ok... a więc słuchajcie-powiedziałam do facetów- wy sobie gadajcie, a ja sobie pójdę dalej.
-Ej, ej, ej! Podaj imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i dane osobowe rodziców lub opiekunów!-krzyknął policjant trzymając mnie za ramię.
-No to sobie pan wyjmij notatnik i pisz...Imię:...Nazwisko:....Miejsce zamieszkania: północny atlantyk, rodzice: nie mam, także opiekunów... nie... opiekuna mam, ale nic wam do niego. A teraz sobie pójdę.
-Ej! Prawdziwe dane! Mieszkać se możesz, ale na ziemi. Pewnie znowu ta durna młodzież naoglądała się anime i teraz takie wymysły. Ma pan rację, trzeba do psychiatryka takich...-powiedział zirytowany policjant.
-Słuchaj, puść mnie, albo tego pożałujesz!-krzyknęłam.
-A co mi ty, złotko, możesz zrobić?!
-A to.-powiedziałam wściekle i zaczęłam zamrażać dłoń, którą położył mi na ramieniu. Policjant zmienił minę.
-Zostaw mnie! Co się do cholery dzieje ...****....****...***- (przekleństwa tak brzydkie, że nie da się ich włożyć w usta.
Zaprzestałam proces i zaczęłam uciekać. Nagle na mojej drodze wyrósł wielki chłopak, który złapał mnie i ścisnął.
-Mam ją, panie władzo! -krzyknął.
-Puszczaj mnie... ty małpo!-krzyknęłam i jak zwykle zastosowałam taktykę numer dwa.
Koleś zmiękł i upadł, trzymając się za czułe miejsce.
Biegłam na plażę. Moją plażę, którą odkryłam, gdy byłam po stronie mermaids.
Wskoczyłam do wody.
Usłyszałam krzyki sprzedawcy i policjanta i pojękiwania wielkoluda.
-Nie wierzycie w syreny?! TO bardzo źle!-krzyknęłam i zanużyłam się.
-Uuooo... krew... rekiny... a tam jakaś syrena pływa... Tsuki! Tsumi! Okaru! Amuro! Chodźcie do mnie! -krzyknęłam do rekinów, które teraz mnie okrążyły.
Poczułam zapach tej syreny.
-Lucy... poznaję...- powiedziałam do siebie- zostawcie ją i odpłyńcie żerować na ludzi.-poleciłam rekinom i odpłynęłam na otwarty ocean.

Mila-chan

Satoshi, cały czerwony (jednak mniej niż ja ^^) i idiotycznie się uśmiechający, czytał Level C, a ja obserwowałam całą zadymę. Trza przyznać, że nawet tajemnicza butelka obok mnie mnie tak nie zainteresowała jak ta cała zadyma. Bo Arisu naprawdę przegięła. Jak tak mogła! No i jeszcze żeby napuścić na nich rekiny...
Byłam bardzo ciekawa, co one zrobią. Dlatego podniosłam się i pobiegłam w tamtym kierunku
- Akira, a ty dokąd?!- zawołał Satoshi
- Jakaś zadyma tam jest i chcę ją zobaczyć!
- Chyba wiem, o którą ci chodzi... Zara dojdę!

Arisu Touin

(Akira! Ja te rekiny ODGONIŁAM! )
Patrzyłam na ogon krwistej syreny. Podpłynęłam bliżej. Miałam nadzieję, że nikt mnie nie zobaczy.
Nagle poczułam, że coś nadal trzymam w prawej dłoni. Otworzyłam ją i zobaczyłam mój medalion.
Mogłam tylko go założyć... tylko go założyć i ponownie być dobra... już miałam go założyć, jednak szybko zabrałam go i wyciągnęłam rękę na całą długość. NIe mogłam tego zrobić.
Patrzyłam nadal na syreny.

Dora-chan

Popatrzyłam na Ariś po czym spuściłam wzrok. Bez słowa, omijając Keirę odpłynełąm. Gdy byłam daleko, usiadłam na kamieniu i zakryłam oczy
Wydławiłam - Zachowuje się jagby była moją przyjaciółką, ale jest wrogiem! Co się dzieje, gdy uczucia przewyższają wolę? - zapytałam cicho sama siebie. Otoczona żórnymi kolorami ryb, poszlichiwałam, próbując się uporząkować - Niech to się wreszcie skończy! - przypływało co raz to więcej ryb.. chciały mnie pocieszyć, ale nie rozumiałam ich mowy.
- Asu? - spojrzałam na jedną rybke - Asu! - krzyknełam i przytuliłam kolorową rybke z długimi płetwami niczym chusty. Ta ryba była z mojej siedziby.... Gdy była taka potrzeba, takie ryby zamieniały się w ryby podobnne do delfinów. Uwielbiałam tą rybke. Byłyśmy jak przyjaciółki. Widząc moją ucieche ławica odłpyneła.
Asu zamieniła się w delfinka.
- Dziękuję ^^ Podwieziesz mnie na wschodni brzeg? - zapytałam wgamalając się na grzbiet

Arisu Touin

Płynęłam za Kotoki, dopuki ryby nie przeszkodziły mi drogi.
-Nani?! Eh... nie chcecie, bym do niej podeszła, nie?-powiedziałam. Przedarłam się między rybki i usiadłam koło Kotoki.
-Mam nadzieję, że nie masz mi za złe?-powiedziałam wpatrując się w miejsce, gdzie powinno być neibo.

Dora-chan

Na delfinku usiadłaś? zdziwienie

..........

Nie odpowiedziałam. Szepnęłam coś w ucho Asu i popłynełyśmy w głąb wody.
Odwróciłam się przodem do Arisu, trzymając się płetwy.
- Czemu mnie śledzisz? - zapytałam niewesołym wzrokiem - Czemu mnie męczysz? Czemu nie dasz mi spokoju? - Dwa pytania krzyknęłam z płaczem.
Asu nie zatrzymała się, ale ja spłynełam z jej grzbietu i popłynełam gdzieś ku dnie... Zmęczona całym dniem, opadłam na skałe. Moje włosy okryły cały głaz. Ja jednak zjechałam z kamienia, i tylko na nim włosy zostały
- Czemu? - pytałam siebie

........

Irytująca sytuacja - CZEMU JA CIĄGLE PŁACZE?!

Mila-chan

To "odpłyńcie żerować na ludzi" ciut zbiło mię z tropu
***********
W międzyczasie wróciłam. Satoshi przerobił już całą serię, więc po krótkiej wymianie idiotycznie brzmiących spostrzeżeń wybuchnęliśmy śmiechem. Po sekundzie przypomniałam sobie o butelce
- Ciekawe, co tam jest...- zaczęłam się głośno zastanawiać i ją otwarłam