~The New Mermaid Generation Chapter 2~
Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3, 4 ... 73, 74, 75 Następny

Arisu Touin

Gaito wyszedł z łóżka. Także BYŁ UBRANY. (Podkreśliam specjalnie dla KOTOKI).
-Na co mi ją tu przyprowadziłaś?! Będzie nam tylko przeszkadzać. A poza tym jest niebezpieczna. -powiedział Gaito lekko wkurzony.
-Nie martw się. Nic nie zrobi, jeżeli ja tu będę. -powiedziałam i szturchnęłam Kotoki.

Misuzu

- Miło mi Cię poznać, Niphredil. Ile masz lat? - Spytałam "podstawowo".

Keira Brown Mermaid Princ

-Jakieś? XD Ja cię trzepnę! Zaczekaj, skoczę do apteki po normalne lekarstwa...eee...Polopiryna?-spytałam głupio, nie wiedząc czy kupić TO lekarstwo xD.

Yenefer

Podeszłam z bransoletką w ręku.
- Przede wszystkim co od nas chcesz?

Misuzu

- Głupie pytanie. - Zezłościłam się.
- Powiedziała przecież, że jest taka jak my i mieszka z nami w domu. - Rzuciłam.
- A więc, co chcesz teraz zrobić? Jesteśmy świeżo po walce. - Zapytałam elfki.

Yenefer

-Tak, dlatego chyba pójdę już. Zostawię was same. Nie będę zresztą tu już potrzebna. - Ale tak naprawdę, bardzo chciałam z nimi pobyć, lecz pomyślałam, że nikt nie chce przebywać z osobą, która zaraz ma się popłakać na dobre z powodu jakiejś bransoletki.
- Yue.... - Byłam niespokojna. - Co się z tobą stało? - Przychodziły mi do głowy straszne rzeczy.
- Tak... To ja już pójdę - powiedziałam z pierwszymi kroplami łez

Misuzu

- Zostań. Skończ z myśleniem, że jesteś do wszystkiego niepotrzebna. Też jesteś wyjątkowa. Tylko jeszcze o tym nie wiesz. - Powiedziałam zdecydowanie. Na te słowa ognistej syrenie pojawiły się łzy szczęścia w oczach.
- Niedługo się dowiesz. Tylko proszę, uwierz w siebie. Bo ja nienawidzę takiego roztrzepania i niezrównoważenia. - Rzekłam. Ja, byłam osobą niezwykle zdecydowaną i rozważną. Jednak, mimo tego, miłą.

Yenefer

- Ale... Yue.Gdzie ona jest? Co się z nią stało ?? - Powiedziałam pokazując ognistą bransoletkę i opowiedziałam całą historię małej.

Mila-chan

Satoshi w końcu się podniósł po parunastu minutach rozmyślań
- Ech, dziś chyba nic z tego nie wyjdzie- rzucił- Szczególnie, że muszę jeszcze przekazać twoją wiadomość Masaru... No i nie zapominaj, że to dziś mieli zacząć emitować Mnemosyne!- zaśmiał się
- O której?- zapytałam. Jako zapalona fanka gatunku czułam, że ciężko byłoby sobie odpuścić takie ciekawe anime.
Satoshi spojrzał na zegarek
- Za pół godzinki- zamyślił się na chwilę, po czym dodał:- Może zdążysz do tego czasu przeczytać jeszcze raz Level C
- Ale i tak mi się nie chce- odparłam- Poczekam jak wyemitują dziś w telewizji- zaśmiałam się tajemniczo podając Satoshiemu tomiki- Powiedz Masaru, zęby przyniósł jeszcze jakiś dobry tytuł, dobrze? Przez to zaczęłam łapać fazę na yaoice...
- Spoko- odparł- To cześć
- Pa- złożyłam koc i skierowałam się w kierunku domu Hagumi

Misuzu

- A skąd mam wiedzieć? To chyba twoja sprawa, prawda? Rozumiem, że jest Ci bliska ale nie myśl, że ktoś za Ciebie ją odnajdzie. Tak więc bierz się do roboty, bo niedługo może już być za późno. Jeśli chcesz, weź kogoś do pomocy. Nawet mnie.

Arisu Touin

Nagle coś mnie naszło i popatrzyłam na perłę.
-Chwila... chyba ona zmieniła kolor... -powiedziałam.
Była teraz szmaragdowa. Dlaczego?

--------
Mila-chan, ja jestem z królestwa zielonych syren (Riny).

Misuzu

Syrena zaniemówiła. Ja odeszłam, wołając:
- Niphredil, idziesz ze mną?

Dora-chan

- PHI! - krzyknełam nadal będąc jak burak - Też mi coś! Dla twojej informacji, jak będzie trzeba, to się wkurzę! A teraz sory! WY-CHO-DZE! - podkleśliłam i naburzona wyszłam z jaskini. Potfornie dmuchało. - ych, przynjamniej na dnie wody nie ma takiej wichury. - pomyślałam po czym policzyłam do 3 i wskoczyłam do wody. - To zwykły sztorm, to zwykły sztorm! - powtarzałam sobie w duchu. Trudno było płynąć, z powodu wiatru który sprawiał żę pojawił się mocny prąd. Usłyszałam ciche wołanie o pomoc. Rozejrzałam się. Na dnie z pod kamieni wystawała dłoń. Zaciekawiona podpłynełam bliżej
- RATUBKU! RATUNKU! - słychać było głos rozpaczliwy.
- YYY... ucisz się... - syknełąm
- Kim jesteś? - odezwał się dziewczęcy głos z pod skały
- yyy.... syreną?
- Przyszłaś nas uratować? ZNALAZŁAŚ KARTKĘ?!
- nie
- to jak się tu znalazłaś?
- płynełam do domu
- ....
- .....?
- ....
- w każdym razie.... pomóc ci wyjść?
- jakbyś mogła...
pociągnełam za dłoń z całej siły. zauważyłam bransoletke. była... tęczowa!
- he?! kim ty jesteś? - zapytałam zdziwiona gdy wyciągnełam drugą dłoń ,,tego czegoś co prosiło o pomoc"
- y... ja jestem..... nieważne! uwolnij mnie to ci opowiem!
- jak chceż ty ,,cosiu wołający o pomoc"
- Możesz mnie nazywać syreną?
- no... niech ci będzie - móiąc to pociągnełam za ręce i wynurzyła się zabrudzona głowa. nie widziałam koloru włosów [ratujcie mnie! nie wiem kto to może być! XD wierze w waszą twórczość! XD]

Mila-chan

Zostawiłam koc i wyszłam się przejść. Mimo wszystko było zbyt pięknie, żeby siedzieć w domu.
Gdy wyszłam, zauważyłam Kotoki pomagającą jakiejś pobrudzonej syrenie. W dodatku wyglądała mi jakoś znajomo...
Podeszłam
- Cholercia, ty mi kogoś przypominasz!- powiedziałam do syreny

Arisu Touin

-Zaraz...-powiedziałam do Gaito i pobiegłam za Kotoki. W ostatniej chwili zobaczyłam, że wskakuje do wody. Wskoczyłam za nią.
Musiałam się powstrzymać od głośnego stwierdzenia na temat cudnej toni morza.
Zobaczyłam szamoczącą się Kotoki z ręką, która wystawała z skały. Podpłynęłam bliżej i zobaczyłam, że ręka wystaje ZZA skały.
-Pomóc?-zapytałam.-A poza tym czego chciałaś?! Przecież nie przyszłaś do mnie na spacerek!-powiedziałam chłodno i pomogłam wyciągać kogoś zza skały.

--------------------
Niphredil nie może pisać, bo jej się forum zwaliło. :/