~The New Mermaid Generation Chapter 2~
Idź do strony 1, 2, 3 ... 73, 74, 75 Następny

Yerka

Proszę bardzo. Oto jest rozdział drugi RPG. Nic się nie zmienia. Piszcie dalej to samo, tylko inny temat. Życzę Wam powodzenia i starajcie się pisać posty nie po jednym zdaniu, tylko od razu długie i pisane ładnym językiem. Adios.

Założyciel RPG.

Misuzu

Obudziłam się. Leżałam na łóżku, przykryta puchową, białą koudrą. Pamiętałam tylko, że zemdlałam. Nagle do pokoju weszła jakaś osoba, którą ledwo widziałam. Gdy na jej twarz padło światło, znowu chciałam zemdleć, jednak on krzyknął do mnie, co mnie ożywiło.
- Triela!
"Co? Moje imię to Miria!" - Pomyślałam.
- Uff, dzięki Bogu. Już myślałem że znowu zemdlejesz.
- Co mi się stało, że znalazłam się u Ciebie? - Zapytałam.
- Zasłabłaś przed moim domem na plaży, w którym właśnie jesteśmy. Nic wielkiego, mam nadzieję.
Przez chwilę myślałam głęboko. Oświeciło mnie.
- No tak! Muszę wracać do sy... - Nie dokończyłam, przypominając sobie.
Tamten zdziwił się nieco.
- Ekhm, Tachise...Dzięki za fatygę i opiekę. Ale muszę już iść. - Rzuciłam.
- Nie zostaniesz na dłużej?
Ponieważ Tachise był przystojny, i przyciągał wiele kobiet powiedziałam z ironią:
- Nie uda Ci się ze mną tak jak z tamtymi. Żegnam.
Wstałam z łóżka, włożyłam szybko buty i wybiegłam z domu. Stałam przed balkonem domu. On nagle wyszedł na balkon i powiedział lekko:
- Zaczekaj. Ile masz już lat? Dawno Cię nie widziałem, Triela.
"Co on z tym "Triela"?! Chwila, przypominam sobie...No tak, to moje ziemskie imię"! - Pomyślałam.
- No...Stuknęła mi osiemnastka. - Powiedziałam nieśmiało.
- Ho, ho, ho. A jak Ci się wiedzie?
- Dobrze. O co ci chodzi?! Długo będziesz się mnie tak wypytywał?!
Od zawsze myślałam, że on się we mnie podkochuje. Nigdy nie miałam pewności, czy to prawda. W chwili gdy powiedział mi "Eh, Triela...Tak samo piękna i chumorzasta jak kiedyś..." z uśmiechem na twarzy, nie mogłam powstrzymać śmiechu.
- Co w tym śmiesznego? - Zapytał.
- Nic, nic. - Zaśmiałam się.
- Żegnaj. - Powiedziałam stanowczo.
- A, jeszcze jedno. Nie nazywam się "Tachise".
- A jak?!
Na to pytanie on nie odpowiedział, tylko uśmiechnął się szyderczo, jak to miał w zwyczaju, i wszedł do domu zamykając drzwi balkonowe. Zirytowałam się i pobiegłam w stronę domy Hagumi. Tachise, czy jak mu tam naprawdę było, jest moim przyjecielem z dzieciństwa. Mam jednak pewne nieprzyjemne wspomnienia związane z nim. Gdy znalazłam się zdyszana, przed drzwiami domu, nacisnęłam na dzwonek. Byłam w zwiewnej, białej sukience.

Mila-chan

- Tego chińsko brzmiącego czegoś w pierwszej chyba za cholerę nie rozgryziemy...- westchnął Satoshi
- Ale możemy zgadnąć, o jakie królestwo chodzi- powiedziałam- Tyle że trza by mieć coś do pisania...
Nagle Satoshi wyciągnął z kieszeni długopis
- Ach, racja, zapomniałam, że zawsze masz go przy sobie- rzuciłam
- Więc, co proponujesz?- zapytał
- Może najpierw wypiszmy wszystkie nowe królestwa a potem będziemy dopasowywać- zaproponowałam- Więc pisz: krwawe, lazurowe, brązowe, limonkowe, bordowe, alabastrowe...
- A twoje i, na przykład, śnieżne?- zapytał, wciąż notując
- W moim nikt już dawno nie mieszka, a śnieżne nie pasuje gramatycznie...
Satoshi zakończył notowanie i spojrzał na listę
- No i mamy możliwości od cholery, ale nie wiemy, dokąd popłynąć...

Hagu

Owinięta w dwa koce i kapę, mierzyłam sobie temperaturę.
- 40...Ale dużo...Ahh, głowa mi pęka.
"A w domu nikogo nie ma. Ren wyszedł do pracy, więc sama muszę sobie podawać leki." - Dodałam w myślach. Nagle usłyszałam dzwonek do drzwi. Głowa mnie rozbolała jeszcze bardziej na myśl, że będę musiała wstać z łóżka. Ale musiałam otworzyć. Podeszłam ledwo do drzwi i zapytałam:
- Kto tam?
Zza drzwi usłyszałam imię przerywane dyszeniem.
- Miria...
Otworzyłam i szybko odsunęłam się, żeby się nie zaraziła.
- Wchodź, ja nie mogę Ci towarzyszyć. Muszę się wypocić.

Keira Brown Mermaid Princ

Byłam już blisko domu Hagumi. Gdy weszłam na podwórko, zobaczyłam, że akurat Miria wchodzi do środka. Uśmiechnęłam się do siebie, po czym na podskokach doszłam do niej.
-Hejka! Jak ja dawno was nie widziałam!-zawołałam, widząc przy okazji w środku domu Hagu.
-Jak coś to jestem już w domu ^^"-dodałam głupio.

Yenefer

Szłam powoli plażą do domu Hagumi. Zapukałam do drzwi, które otworzyła Miria. Była ona Hagumi i Keira.
-Witajcie. Co tam? OMG, Hagumi! - Ona zaś patrzyła na mnie z blada twarzą. - Mam nadzieję, ze brałaś rano leki... - Popatrzyłam na Mirię.
Chyba nie ma nic do roboty... Właściwie to ja również...- pomyślałam.
Moze przejdziemy się na plażę?- Zapytałam niepewnie, gdyż nie mówiłyśmy do siebie ostatnio w ogóle.

Misuzu

- Jasne, chętnie z tobą pogadam. - Powiedziałam z twarzą nie zdradzającą żadnych uczuć.
- Keira, witaj! Chciałabym pobyć z Ognistą sam na sam, ty w tym czasie możesz zająć się Hagumi? Ona jest ciężko chora, zaopiekuj się nią, a będę Ci bardzo wdzięczna. Z góry dziękuję. My niedługo wrócimy.
- To chodź na plażę. - Powiedziałam stanowczo do Yenefer.
Wyszłyśmy. W drodze milczałam, albowiem czułam, że niedługo wydarzy się coś dziwnego, niespodziewanie. Byłam czujna.

Yenefer

Ja również coś czułam, lecz nie wiedziałam co. Nie wiedziałam co powiedzieć.
My się jeszcze dobrze nie znamy... o Boże zrób coś! TT^TT - Pomtślałam.
- Dziwne uczucie...uhm...

Misuzu

A ja szłam, patrząc groźnym wzrokiem przed siebie.
- Megami-sama.* Coś nadchodzi.
Byłyśmy już na plaży. Był sztorm. Usiadłyśmy na piasku. Zaczęłam się bacznie przyglądać morzu i śledzić jego "ruchy". Nagle coś z niego "wystrzeliło", niczym gejzer. Zachowałam jednak zimną krew. Gwałtownie wstałam, ognista poszła w moje ślady. Widząc postać, która wyłoniła się z morza, krzyknęłam:
- Czarna syrena! Przeczucie mnie nie myliło!
Począł wiać silny wiatr. Sukienka powiewała na wietrze.
- Azure Pearl Voice!!!

*Mój Boże.

Yenefer

Widząc Czarną Postać złapały mnie dreszcze.
- Fire Pearl Voice!!!

Niph

Siedziałam w pokoju. Miałam ochotę przejść się na miasto, jednak zmieniłam zdanie i poszłam na plażę. Stanęłam na brzegu i popatrzyłam przed siebie. Zobaczyłam Mirie i Yenefer i ruszyłam w ich stronę.

Arisu Touin

-Kotoki! Co ty, do cholery, ode mnie chcesz?!-zapytałam bordowowłosą i zmusiłam ją do zatrzymania się. Nagle nad wodą wezbrał się wielki sztorm. Piana latała w powietrzu.- Nani?! Co się dzieje?!-krzynęłam i pociągnęłam Kotoki do jaskini.- Nie możesz tak stać na sztormie, bo coś ci się jeszcze stanie!-powiedziałam i popatrzyłam na Gaito.- A ty myślisz, że co tutaj niby stało!? Hentai!!

Misuzu

- Są potężne. - Szepnęłam.
- Na szczęście mam asa w rękawie. Ale jeszcze nie czas na to.
- Azure Shower PITCH!
Gdy zobaczyłam, że postaci nic się nie stało, zrozumiałam, że to nie wystarczy.
- Trzymaj się, Yenefer. Muszę coś zrobić.
Postanowiłam chwycić się ostatniej deski ratunku i zaśpiewać moją "niebiańską" piosenkę, która zmieniała duszę człowieka, który jej słucha, na dobrą. Ponieważ jest niezwykła. Postarałam się.

{ [link widoczny dla zalogowanych] }
In cases such as these I'd like a hand
Don't wake me up without a master plan
With black & white instead of colour
Don't you understand?
When things that once were beautiful
Are bland

And when I feel like I can feel once again
Let me stay awhile
Soak it in awhile
If we can hold on we can fix what is wrong
Buy a little time
For this head of me
Haven for us

In truth there is no better place to be
Than falling out of darkness still to see

Without a premonition
Could you tell me where we stand?
I'd hate to lose this light
Before we land

And when I feel like I can feel once again
Let me stay awhile
Soak it in awhile
If we can hold on we can fix what is wrong
Buy a little time
For this head of mine
Haven for us

Before we let euphoria
Convince us we are free
Remind us how we used to feel
Before when life was real

And when I feel like I can feel once again
Let me stay awhile
Soak it in awhile
If we can hold on we can fix what is wrong
Buy a little time
For this head of mine
Haven for us

Gdy śpiewałam, czułam błogie ciepło, jakby i moja dusza zmieniała się.

Yenefer

Słuchając śpiewu Miri poczułam ciepło w sercu.
Ona, ona to ktoś...A ja... - Mówiłam sobie w myśli. - Jak ciepło, ciepło.Piękno, piękno piosenki. - Przez chwilę przeleciał mi przez wzrok obraz elfa ale chyba mi się wydawało.Zaczełam dalej słuchać.

Misuzu

Heaaaven for uuuus...

Tak zakończyłam piosenkę. Syrena miała inny wzrok, inną duszę. Widziałam, jak Yenefer patrzy na mnie i uśmiechnęłam się do niej.
- No, masz pole do popisu. Zaśpiewaj coś. Ta syrena zmieniła się w białą, więc i dobrą. Jak skończysz śpiewać, coś Ci opowiem.