~The New Mermaid Generation Chapter 3~
Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3, ... 47, 48, 49 Następny

Yerka

W nocy miałam cholernie zabawny sen. Aqua Regina z twarzą niczym goryl, mówiła jakieś pokręcone słowa, ponadto sepleniła! "łoodnalezzzzcccc....tęczczczową...perrrrrłę..." Prawie się posikałam ze śmiechu. Ta idiotka, Regina chyba pomyliła osoby. Przecież ona doskonale wie, że mua, Yerka, wcale nie jestem już przychylna syrenom. Ale tym lepiej dla mnie. Nie wiem, co to za super-duper perła, ale jeśli drowy zwiną ją sprzed nosa tym jakże inteligentym istotom, będzie niezły ubaw. Natychmiast przekazałam wieść o poszukiwaniach perły całemu miastu. Wszyscy uznali to jako dobrą zabawę. Zaczęli więc poszukiwania, niektórym się po jakimś czasie znudziło, ale ja, Veldrin i parę innych nadal, chichocząc bezustannie z przepływających syren szukały perły, nadal traktując to wszystko jak dobrą zabawę. Właśnie szłyśmy obok jakiegoś syreniego królestwa. Ale wydawało się opustoszałe i wyglądało ponuro.
- Jak ja dawno na ziemii nie byłam. A to królestwo mi się podoba. Nie śmierdzi tym całym lukrem. Jest jakieś inne...Chodź, Veldrin, może sprzątniemy tam parę syren?(jeśli nadal tam są...)

Arisu Touin

-Mniejsza z tym-powiedziałam.- Jak sądzę, pewnie chcesz już zacząć poszukiwania tej perły?-zapytałam.
-Własnie.-powiedział Gaito.
-Eh... no i się nasiedziałam.-powiedziałam.
Zeskoczyłam z biurka i podąrzyłam do drzwi.
-Głupia.-stwierdził Gaito.
-...E...Eto...
Gaito podszedł do mnie i mnie objął.
-Przecież to może być wszędzie.-powiedział- masz zamiar iść szukać?!
-Gaito... masz rację, ale co innego zrobimy?-zapytałam kładąc dłonie na jego klacie.
-Arisu... daj sobie spokój... obmyślę jakiś plan i wtedy razem poszukamy perły.-powiedział.
Uśmiechnęłam się.
-Gaito... ale popłynę sobie... gdzieś, tak sobie podpatrzę, jak rybkom się wiedzie.
-Jak sobie życzysz, Shinju-chan.
Znów się uśmiechnęłam. Uwielbiałam, jak Gaito nazywał mnie perełką.
Pocałowałam go na pożegnanie i wypłynęłam z zamku.
Płynęłam.
Płynęłam.
Byłam już dość blisko wybrzeża, gby zobaczyłam znaną mi postać.
-Hehehe...no, zobaczymy jak SYRENKOM się wiedzie.-powiedziałam sama do siebie.
Podpłynęłam od tyłu do Akiry i rzuciłam się na nią, zaciskając jej gardło ręką.
-I jak tam poszukiwania?-zapytałam.

Mila-chan

Gdy Arisu nagle się na mnie rzuciła, na początku byłam zdezorientowana. Próbowałam się wyrwać, ale nie było za łatwo
- Marnie!- odkrzyknęłam i się nieco wyluzowałam. Wiedziałam aż za dobrze, że nic mi nie będzie. Dlatego przerzuciłam się na ton "plotkarski"- O twoje się nawet nie spytam, bo pewnie nawet nie zaczęłaś, ne? A tak w ogóle, to czy mogłabyś mnie puścić? Wiesz no, nie za wygodnie się tak gada. A ostrzegam, że jak nie, to...

Arisu Touin

-To co?! Zawołasz swoich braciszków i uratują malutką Akirusię?!-zaśmiałam się.
Zatkałam jej usta dłonią.
-Co powiesz na drobny koncercik?!-zapytałam i zaśmiałam się.- Z resztą...po co pytam... jak nawet nie możesz mi odpowiedzieć... heh. Emerald Pearl Voice! Dark bottom of the Sea~!-krzyknęłam.
Zaczęłam śpiewać Akirze prosto do ucha A Return to the Sea.

A star falls down from the darkened sky
Where new worlds born and die
Kingdom Animalia watches its approaching glow
What it means is soon to be known

Beneath the lovely birch honeymakers build their nest in peace
On the savannah a lion licks a wounded gnu
To honor this moment even the heavens cease
Giant spiders learn how to swim
With whales they form a united kin

Snakes say hello to the rats on the ground
In the meadows play merrily the fox and the hound

Trilobite & Anymalocharis
The prey and the hunter
Survival of the fittest
Fall of Man

Seadrops foam all empty human skulls
Those on the shores of Atlantis
Darwin's resurrection is witnessed
By turtles he used to play with

Healed and happy She oversees
The Mother
The tyrant's return to the sea

Skończyłam na bardzo wysokiej nucie wywołując wibracje głosu.
-Cruel Death... a może by... Cool Shine Pitch! -szepnęłam do ucha Akiry.

Dora-chan

- bezczelność - pomyślałam. przerzuciłam Mikaru przez ramię i przy okazji złamałam mu kilka kości. Miał dość. Odpłynęłam.
- Kotoki-san? - usłyszałam.
- czyżby ktoś ją rozpoznał? - zapytałam sama siebie w myślach. Odwróciłam się. Stała za mną Bordowa syrenka z niebieską pasemnką i zielonymi oczyma. Coś się we mnie wstrząsnęło. Unieruchomiło to mnie. Wtedy syrena podpłynęła do mnie i zerwała mi naszyjnik. Jakby czarna smuga zaczęłam znikać zostawiając bordowe prześwity.
Zasnęłam...

~Ja~

Otworzyłam oczy powoli. leżałam na... czymś miękkim i ciepłym.. To był... ogon! i to nie byle jaki! koloru mojego!
- HANA! - wrzasnęłam na cały regulator
- Kotoki-san - uśmiechnęła sie do mnie serdecznie, a ja z łzami rzuciłam się jej na szyję
- hana-chan! hana-chan! HANA-CHAN! - powtarzałam ściskając syrenkę - co się z tobą działo?
- kiedy wypłynęłaś na powierzchnię, wszystko wróciło do normy. żadnego ataku wciągu 5 lat.
- jakie szczęście!
- pamiętaj, nie mogę z tobą długo być. Musisz być samodzielna. Jednak wiem że masz misję i nie możesz sobie z nią poradzić. Więc przybyłam.
- strasznie długo płynęłaś pewnie. Taki kawał drogi...
- cztery dni. - nagle spojrzałam na jej szyję.
- Ha...na...co...to jest? - wmurowało mnie. Na jej szyj wisiała muszelka bez skrzydełek na łańcuszku. - przecież zawsze miałyscie bordowe łańcuszki bez muszelek!
- tak... ale Aqua Regina przyznała mi muszelkę na czas twojej nieobecności w zamku - powiedziała uśmiechnięta Hana
- gratulacje! - zawołałam i znów uwisłam jej na szyi..

Mila-chan

W końcu Arisu skończyła śpiewać. Byłam tak bezsilna, że nie mogłam nic zrobić. Po prostu upadłam. Przez chwilę czułam się nawet tak, jakbym zaraz miała zejść z tego świata. Jednak postanowiłam zebrać w sobie trochę sił. W końcu, jak sobie powiedziałam dawno temu, Akira wa akiramenai. I tego się trzymałam...
Szczególnie, że za najbliższą skałą usłyszałam ciche znajome głosy:
- Ale <cenzura>- stwierdził Masaru- Aż chciałoby się jej przyłożyć!
- No to Akira jej dołoży- zapewnił Satoshi- W końcu musi wreszcie stoczyć sama jakąś walkę, ne?
- Jeżeli nie kipnie, to...
- Tak czy inaczej, ja się do tego nie mieszam i już!
To było coś. Tym razem się zjawili, lecz postanowili czekać w ukryciu. Dlatego, mając nieco więcej siły, uśmiechnęłam się, a po chwili, powoli się podnosząc, zaczęłam się śmiać
- A tym razem to masz przerąbane!- powiedziałam. Na szczęście siły zdołały mi wrócić, więc dałam radę stanąć (choć wciąż się jeszcze chwiałam, ale co tam)- A z racji tego, że oko za oko, ząb za ząb... Carmine Pearl Voice!

watashi konomi no Candy Boy
shijou saikou no deai kamo!
fuwafuwa tokimeku kokoro
amai amai Sweets mitai

Special na ai
kizukitai no You & I
yume no naka de isasete Baby I need....

kimi dake ga Only one
watashi dake no Superstar
afuredasu Real true heart
Don't know why kono kimochi
aitakute Missin' U
doko e demo Take me there
mayowazu Movin' on
ashita wa kitto You'll be mine

kimi ni moratta Birthday Card
mijikai kotoba mo ureshikute
me to me ga aeba kurakura
So happy, So crazy mune ga itamu

sasayaka na ai
chikazukitai You & I
sunao ni tsutae takute Baby I need...

furimuite Be my side
kizuiteru? Feel my sign
mitsumeteru dake ja No, no, no... todokanai
tokimeki wa Precious time
futari nara It's all right
kimi to iretara
itsunomanika waraeru no

No i... Carmine Rose Pure!!!- wrzasnęłam tak głośno, że chyba słychać mnie było w domku Hagumi

Arisu Touin

-Heh... -zaśmiałam się.
Po chwili oplotły mnie róże.
-Jednak nadal czegoś nie zrozumiałaś.-nie mogłam ukryć śmiechu- na mnie ta piosenka nie działa. Jedynie twój pitchuś mógł coś zrobić. Ale śpiewanie mogłaś sobie podarować, bo nie umiesz.-powiedziałam.
Cholera... znowu będę miała rany...
-A wy...-powiedziałam do braci Akiry- nieładnie jest przezywać osoby ładniejsze od siebie...-zaśmiałam się.
Po chwili usłyszałam za plecami takie 'shuuuuu'.
-Arisu... czemu ty zawsze robisz, potem myślisz?!-powiedział Gaito.
Podpłynął i rozplątał mnie z łodyg powtarzając przy tym 'bakaaaa'.
Chciałam jeszcze coś powiedzieć, ale Gaito zatkał mi dłonią usta.

Mila-chan

- I kto to mówi?- zapytałam z ironią- Bym powiedziała coś jeszcze- zauważyłam, jak za skałą ktoś daje mi znak ręką, bym przestała- ale mi się nie chce...
- Mówisz, że nieładnie przezywać ładniejszych od siebie, co?- zza skały wyszedł Masaru- No to w takim razie będzie jeszcze lepiej, wierz mi. Szczególnie, że zjawił się jeszcze jeden... Em, jak by to ująć, żeby było w miarę ładnie...
- Niezbyt urodziwy- teatralnie szepnął Satoshi
- O, właśnie! Właśnie tego słowa mi brakowało...
- Ale z drugiej strony, po co miałaby wybuchnąć walka na słowa, skoro tak się pięknie złożyło, że tyle nas jest?- zapytałam puszczając oko- Zawsze można wykorzystać sytuację, szczególnie, że grzechem byłoby nie skorzystać...
- Chyba załapałem, co masz na myśli...
- No to może zaczniemy?- Satoshi wyleciał zza skały, podobnie jak Masaru, dobywając broni- Carmine Sprout Chain!!!- wycelowałam w Gaito i Arisu

Arisu Touin

Nie wiem, co to był za atak ale szybko zasłoniłam Gaito swoim ciałem.
Przyszykowałam się na ból... ale Gaito stworzył tarczę, która odbiła ich atak na ich samych.
Trafiło.
Podpłynęłam do Satoshiego i Masaru i im przyłożyłam w zęby.
-A to za 'niezbyturodziwy'. Heh. I kto to mówi?! Wy dwaj... eh... słów mi brak.-powiedziałam, po czym zwróciłam się do Akiry- a czy to ładnie tak traktować własną nauczycielkę?!-zaśmiałam się.
Podpłynęłam bliżej do Gaito.
-Dałabyś w końcu spokój... cały czas mnie chronisz- powiedział mi do ucha.
-Bo taki mam cel.

Mila-chan

Gaito pewnie myślał, że odparcie ataku wyeliminuje mnie i moich braci. Ale tak się pięknie pomylił, że zaczęłam się głośno śmiać
- I ty... Ty myślałeś, że to wystarczy? Za cholerę! Crystal Rose Attack!- ja, Satoshi i Masaru byliśmy wolni, a część ataku poleciała na wrogów- A oto dokładeczka!- uśmiechnęłam się- No i wiesz, co ci powiem, Arisu... Ładnie tak traktować własną nauczycielkę! Szczególnie, że ona zapewne stała się sensei, by łatwiej dowalić syrenkom! A poza tym to nie jest nikim szczególnym, ot, kolejną złą do wyplenienia <diaboliczny>
Bracia wymienili porozumiewawcze spojrzenia
- O niezbyt urodziwym mówią tacy, na których przynajmniej lecą jakieś sensowne laski!!!- wykrzyknęli razem. Śmiać mi się z nich chciało. Walnięci jak zawsze
- A za walnięcie...- zaczął Masaru
- Łomot!- dokończył Toshi i oboje rzucili się z katanami na Gaito i Arisu. Jednemu z nich udało się nawet nieco zranić ją w rękę

Arisu Touin

Bracia Akiry chyba BARDZO chcieli mnie wnerwić. Ale nie pozwolę im na to.
Korzystając z okazji, że Masaru mnie zranił i był bliżej mnie, to strzeliłam mu z plakata.
-Już wszystko wyjaśniam. Jestem nauczycielką, bo tego chciałam zawsze. By uczyć w japońskiej szkole chemii, fizyki i angielskiego. To po pierwsze. Po drugie... czy kto kolwiek wam powiedział, że macie niewyparzone gęby?!-zapytałam. - Chcecie mnie wyplenić? Jak chwasta? Proszę bardzo!-powiedziałam- ale najpierw... Cruel Ice Dance~! -krzyknęłam i wycelowałam ostrymi kawałkami lodu w braci.
-A jak się nie poddacie, to Arisu wywrze na was takie parcie, że pożałujecie!

Mila-chan

- Nii-chan!- wrzasnęłam, bo bracia padli tak szybko jak skoczyli z katanami na Arisu. Tego, że byli poranieni bardziej od Arisu, chyba nie trza pisać...
- Kira-chan, nic nam nie jest- odpowiedział Toshi podnosząc się, ale, jak na złość, musiała się rozwalić skała, na której stanął
- Wiecie co?- zapytałam ich- Gdybym była typową dziewczyną, to powiedziałabym "Do domu marsz, ale już!" Ale nie jestem, więc... Little Petal Cure!- po chwili moi bracia wstali
- Wow, jak ty to...?- zapytał Masaru
- Po prostu czułam, że to odpowiednia pora na nowe zaklęcie- uśmiechnęłam się
- No i bardzo dobrze. Bo teraz zaczęła się WOJNA!- wycelował i rzucił swoją kataną w nogi Arisu
- Wyplenić!- razem z Satoshim dopingowałam brata
- No i ktoś nam już mówił, że mamy niewyparzone gęby- dodał Satoshi- Ale co to ma do rzeczy? My po prostu wyraziliśmy swoje zdania. A to, że były takie ciekawe, to szczegół...
- Bardzo ciekawe...- zaczęłam się nad czymś głęboko zastanawiać- Ale w sumie... To i tak sensei... Moja sensei...
- Kira, do jasnej cholery, pogięło cię?!- wydarł się Masaru
- Nie. Po prostu nie wyobrażam sobie, jak mogłyśmy zacząć atakować sensei... Gomenasai!!!- ukłoniłam się Arisu
- Całą Kira- stwierdził Satoshi, który zdążył już się kapnąć
- Sensei! To wszystko dlatego, że pani zaczęła, ale... Mogę coś zrobić w ramach przeprosin?

Arisu Touin

W porę zdąrzyłam zareagować. Godziny ćwiczeń nie poszły na marne.
Katana po prostu złamała się, gdy uderzyła w mój ogon. Poczułam przyjemne zimno w moim ogonie.
Złapałam to, co zostało po 'narzędziu zbrodni' i odrzuciłam w Satosiego.
-Akira.... heh... hahaha-zaczęłam się śmiać- boisz się konsekwencji? Śmieszne. Chcecie wojny, będziecie ją mieli.-powiedziałam.
W tym momencie Gaito podpłynął do mnie i zatkał mi usta dłonią.
-Co ty mówisz?! Wiesz, o co mi chodzi, a mimo to chcesz się ich pozbyć...-zaczął.
-A oni nas...-przerwałam mu.
-Fakt.-stwierdził.- Rób co chcesz. Przecież to niepedagogiczne zaczynać coś i tego nie kończyć, prawda?
-Nee-potwierdziłam.- Ike~!

Mandy

Wydawało mi się, że coś ciągnie mnie na dno. Byłam w ogromnym wirze. Nagle...wyrzuciło mnie na na brzeg. Poczułam w rękach piasek. Zbliżała się do mnie jakaś postać. Na oko to była kobieta.
- Kim...jesteś? - wykrztusiłam

Mila-chan

- Nie, sensei- odpowiedziałam tonem Przykładnej Uczennicy- Nie boję się niczego- no, chyba że ujawnienia niektórym tego, co czytuję, dodałam w myślach- A śmieszne może wydać mi się jedynie twoje gadanie. Twoje i twojego Gaito. Ale myślę, że i tak powinnaś wykazać się odrobiną... Tej, no... Normalności. Ewentualnie wysłuchać mojej i moich braci prośby. Czy to tak wiele? Odpowiedzieć na moje pytanie i...
- I dać se spokój?- dodał Satoshi, który elegancko uniknął zderzenia z resztkami swojej katany
- SOBIE- poprawił Masaru
- Ty to zawsze taki musisz być, co?
- Walnięty perfekcjonista- dołączyłam ze śmiechem, czekając jednocześnie na reakcję Arisu