~The New Mermaid Generation Chapter 3~
Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3 ... 31, 32, 33 ... 47, 48, 49 Następny

Dora-chan

- oj teraz mnie wkurzyłaś - stanęłam jako pół widoczny duch za Arisu - moja droga... nie umrę... mówiłam ci już... nie potrafisz.... - po chwili wszystko co było moim ciałem było z powrotem moim ciałem i stałam przed Arisu. - teraz sie ine zawacham! - i przeciełam ją wzdłuż. Teraz nie było pomyłek. Żadnych uników. Nie zdążyła. Tym razem nie było niczego, co kazało mi ją zachować przy życiu.

Arisu Touin

Stałam obok siebie.
Dziwne uczucie.
Złapałam swoje ciało, by nie upadło na ziemię. Musiało to dziwnie wyglądać.
Spróbowałam użyć swoich mocy i przenieść się gdzieś poza zasięg oczu anielicy.
Wybrałam dach budynku. Wokół ciała utworzyłam małe sopelki, które zaczęły się rozpuszczać. Pojawił się ogon.
-Widocznie moje ciało ma ogon. Ale nie ja z ciałem...
Stałam się jedym z ciałem.
Po chwili zeskoczyłam z dachu przed Aino. Wykręciłam jej ręce tak, że jakby się poruszyła, to zorbiłaby sobie krzywdę.
-Nie chcę z tobą już walczyć. Raz cię zabiłam w imię honoru. Wystarczy. Ta walka będzie się ciągnąć w nieskończoność.

Dora-chan

- Ale teraz zależy to od mojego honoru! Nie zamierzam litować się nad pryszczatą smarkulą! - Kopnęłam Arisu tak, że puszczając mi ręce upadła przede mnie. - uciekasz do zawieszenia broni bo sie boisz? ha! pomyśl! nawet jeśli teraz Cię nie zabiję, zginiesz, gdy rozpadnie się ta planeta... A tak sie składa że to jeden z moich projektów na przyszłość... A! Mikeru! Jak tam? - Anioł wyjżał zza okna z nożem całym od krwi, uśmiechnięty jak nigdy dotąd.
- a git ^^ Kiedy z nią skończysz?
- nie chce mi sie chwilowo _-_
- co to za podejście? xD Od kiedy?
- od kiedy ta pryszczata mnie wnerwia i nie mam na niej siły... A co ty mu zrobiłeś?
- poprzecinałem mu palce
- hę? Znalazłeś sobie zajęcie.
- ale nie narzeka. Mówi że jak nie puszczę go do kibla to mi sie załatwi na twarz
- <jebs>.... - popatrzyłam się później na Arisu - idzie twój ukochany... i bardzo mi przykro.... ale tym razem nie wstanie ponownie. - istotnie. W naszym kierunku zmierzał nie jaki Gaito. Z uśmieszkiem na twarzy i altylerią [miecze, noże, sztylety, strzelby... itp.. xD]

Arisu Touin

Zobaczywszy Gaito powiedziałam do Aino:
-Masz ochotę, to go zabij.
Szybko wbiegłam do budynku i po schodach wpadłam do sali.
-Jak mogłeś się tak dać...-zaczęłam mówić do Masaru. Jednak, gdy zobaczyłam, w jakim stanie był Mikeru kiwnęłam głową.
Podeszłam szybko do Masaru.
-Żal mi ciebie Mikeru.
Podeszłam do niego. Chwila. Mikeru leżał nieżywy na posadzce z wnętrznościami na wierzchu. Nie mogłam się powstrzymać i rzuciłam jego sercem w Aino.
-ZDOBYŁAŚ JEGO SERCE!-krzyknęłam i zaśmiałam się.
Przeszukałam szafkę z apteczką.
Podbiegłam do Masaru i postawiłam go na nogi. Objęłam go mocno i po chwili byliśmy w zupełnie innym miejscu. Spalony doszczętnie dom. Jedna ściana była całkiem obrośnięta pleśnią. Chyba wiedziałam, gdzie jesteśmy. Przynajmniej bezpieczni.
Zaczęłam opatrywać mu dłonie.

Dora-chan

Stałam jak wryta
- ZAPŁACISZ MI ZA TO ARISU!!! - wrzasnęłam na cały głos. Brzmiało to okropnie, bo wydarłam się przez łzy. Podeszłam do resztek Mikeru na trzęsących się nogach - Mi...Mike... gome... źle cie traktowałam... - klenknęłam bezsilnie na kolana - ty debilu! ożyj! - waliłam pięścią w podłogę. Zostałam sama. Sama na tym pustym świecie - cholera debilu żyj! - krzyczałam
- ha ha ha! Miło że sie zamartwiasz - usłyszałam tak znany mi głos
- Mi.. Mikeru! Myślałam... myślałam że ty...
- nie ze mną te numery. Nie może zabić Gaito, a mnie tak? phi! - i już chciałam mu się rzucić na szyję, ale się opanowałam. Zadarłam nos do góry i wstałam
- hm! Oczywiście że nie! Przy flakach ubrań nie byłoo!
- a co chciałaś mnie go...
- zamknij sie! - wrzasnęłam - nie! przyszłam tu, żeeby... uhm... żeby cie poszkać...
- dobra dziewczynka - pogłskał mnie po glowie i ucałował w polik
- idiota! - walnęłam mu w gębe i wyszłam jak gbur - mogłeś nie żyć! A teraz załatwie Gaito! - Podeszłam do Gaito tak że nie mal stykaliśmy sie oczyma - cześć
- my sie znamy?
- co? To nie te lata? nie pamiętamy starnej, dobrej Aino?
- sory,ale mi sie spieszy - i odepchnoł mnie tak że pooooooooooleciałam. Złąpałam równowagę - idiota! - po chwili Gaito Był w pięciu kawałkach. - sayonara, głąbie

Arisu Touin

Gaito

-Myślisz, że jesteś nieśmiertelna? Nie tylko ty-zaśmiał się- Z każdą śmiercią rosnę w siłę! Tak więc próbuj nadal mnie zabić, ile razy ci się tylko podoba!-krzyknął do Aino.

Arisu
Skończyłam opatrywać dłonie Masaru w milczeniu.
Po chwili się odezwałam.
-To... to wszystko przeze mnie, racja? Gdybym cię nie znała, to byś nie był w takim stanie...wybacz. Wszystko to moja wina.-powiedziałam łamiącym się głosem.

Mila-chan

Masaru się szczerze roześmiał
- Arisu, czy ja dobrze słyszę?!- zaczął, przytulając Arisu- To nie przez ciebie, w żadnym razie! Gdybyś mnie nie znała, to może byłbym w jeszcze gorszym stanie, bo byłbym wciąż tam, gdzie ktoś, kto chce się mnie pozbyć, się mnie spodziewa... Tak to przynajmniej ciągle jestem gdzie indziej i przynajmniej jeszcze żyję, nawet z tym- poruszył rękami- Więc co ja mam innego zrobić, jak ci nie wybaczyć? Zawsze sądziłem, że jesteś wspaniała, nawet nieco słodka. I ja ciągle tak sądzę!

Arisu Touin

-No way calling me sweet- zaśmiałam się.- Może już... wracajmy?-zapytałam wstając.
Optrzepałam kolana z sadzy.
-A wiesz, że chyba zaczynam coś kojarzyć? Ten dom... ja go spaliłam... i...Kaoru... walka w zamku... pusta lodówka... oszukiwanie wszystkich kółkiem fizycznym... czegoś jeszcze nie wspomniałam? Chyba... to było głupie uczucie, jak dowiedziałeś się, że cię nie znam...-zaśmiałam się po chwili.
Ujęłam Masaru za łokieć i poszliśmy do wyjścia.
-O... nieciekawie- powiedziałam patrząc na drzwi. Nie dało się ich ruszyć, były zawalone. -Chyba narazie tu zostaniemy...tyle że to wszystko w każdej chwili może się zawalić...-powiedziałam rozglądając się.-Kurczę, kawał niezłej roboty odwaliłam. Tyle że w złym sensie.

Mila-chan

Masaru się zaśmiał jeszcze bardziej
- Dobra, nie będę cię tak nazywać- oświadczył. Po jakimś czasie, gdy wysłuchał Arisu, był zdziwiony- Ta... Tak, głupie uczucie, trochę... Co?! Zaczynasz kojarzyć?! No i bardzo dobrze! Cholercia, nie da rady... Ale to nic! Serio! Zobaczysz, będzie super! Chociaż...- zawahał się- Naprawdę nie sądzisz, że dałoby radę się przenieść stąd jeszcze raz za pomocą teleportacji czy coś?

Arisu Touin

Zaśmiałam się.
-Wiesz, za dużo masła, skleroza. Oczywiście. Zapomniałam.-powiedziałam łapiąc się za głowę.- I nici z romantycznego nastroju- zażartowałam.
Chwyciłam Masaru pod łokieć i pojawiliśmy się w jego pokoju.
-Może przygotuję coś do jedzenia? Chociaż... nie, szkoda jedzenia, jeszcze mi jakaś trutka wyjdzie... eeeeeeh. Zamówię pizzę.
Złapałam za słuchawkę domowego i zamówiłam Margherittę, Hawajską i mega ostrą z papryką chili i sosem tabasco.
Odłożyłam słuchawkę i podeszłam do Masaru.
-To jak, mam ci coś jeszcze opatrzeć? Biedactwo ty moje...-powiedziałam z lekkim uśmieszkiem.

Dora-chan

Aino

- Głupi! - parsknęłam - oczywiście że o tym wiem. Masz ten sam system co ja. Tylko że znam więcej zaklęć, sztuk walki i technik których mogę przeciwko Tobie użyć. - zrobiłam ręką machnięcie o włosy jak modelka. Złożyłam dwa palce i zamknęłam oczy. Dookoła mnie pojawiła się fioletowa aura. - teraz jesteś w mojej władzy - powiedziałam jak w transie. Rzeczywista Podniosłam głowę. Oczy płonęły mi na czarno, a aura zamieniła się również w płomienie. - ach, jeszcze się stawiasz - rzuciłam ostro - Jeśłi mi sie zechce, popełnisz samobójstwo, a ty wiesz jak siebie zabić. posłuchaj mnie. Jestem silniejsza, i mogę Cię przyjąć ewentualnie pod skrzydła, ale tylko wtedy jak będziesz grzeczny i będziesz spełniał moje polecenia
- ani mi się śni - warknoł pomimo zaklęcia i swoją silną wolą rozbił moją aurę
- rozumiem, wolisz być martwym śmiertelnikiem. - Po chwili pojawiłam się przy Gaito z mieczem zanim zdążył mrugnąć. Wbiłam mu miecz prosto w medalion, a tuż potym jak rozleciał sie na kawaałki przedziórawiłam Gaito na wylot Upadł na ziemię, chodź jeszcze podtrzymywał się na rękach
- a.. ale... skąd... Ty wiedzia..łaś?! - wykrztusił z siebie
- kiedyś również z tego korzystałam
- i tak mnie... nie po..konasz...
- założymy się? - popatrzyłam na niego oczyma a'la Rena z Higurashi no naku koro ni i wbiłam mu miecz po raz drugi, tym razem tak, że wbił się nawet w ziemię.
- dobranoc - szepnęłam mu do ucha nachylając się. Wyjęłam mecz i otarłam go o trawę. Widziałam że jeszcze miał kilka ostatnich oddechów. Wyczarowałam małą, czerwoną pigułkę i wypchnęłam mu ją do ust. Połknoł ją połykając ślinę. Odwróciłam się i odeszłam. [poszłam do Mikeru, i znowu oczka zasłonięte cieniem grzywki] Gdy tak powoli szłam, usłyszałam takie !BUUUUM! i to był wybuch Gaito. Podniosłam palec wskazujący i zlizałam z niego krew. pigułka dotykając żołądek zamieniła się w ponpon z kolcy, który rozsadził jego ciało. Gdy przechodziłam obok Mikeru zatrzymałam się na chwilę
- on sie tu ulatnia... uwarzaj...
- że co? - i po chwili Mikeru dostał jakby z pięści [od powietrza xD] w twarz i się wywalił. Podeszłam do zbitej szyby szpitalnej i chwyciłam większy kawałek w dłoń. Popatrzyłam na kulę jakby powietrza zmierzającą w moją stronę i rzuciłam kawałkiem szkła prosto w kulę. Energia została pochłonięta w szkło
- no to teraz Cię mam kolego.. Dusza Gaito jest teraz w tym szkle - wytłumaczyłam szybko Mikeru. Chwyciłam jakieś nieco zdepnięte pudełko i je otworzyłam. Uklęknęłam ze szkłem i kartonem na trawie. Dłońmi zaczęłam łamać szkło.
- Aino! - podbiegł do mnie Mikeru - co ty wyprawiasz! - wrzucił szkło do kartonu, wyjoł mi kawałki szkła z dłoni które zdążyły już się wbić - to było nie rozważne - i zaczoł oglądać mi moje dłonie. Po jakiś dłuższych chwilach szkło było maczkiem w obwiązanym sznurkiem kartonie. Puściłam karton na ocean, i zanim utonoł popłynoł jeszcze kawałek na głęboką wodę
- ten kto go będzie chiał uzdrowić... będzie musiał znaleść pudełko i poukładać wszystkie ziarenka szkła w jedną całość. I jeszcze będzie musiał znaleść to - podniosłam kruszynkę szkła na wysokość ramion. Po chwili schowałam kawałeczek tworzywa obok perły

Arisu Touin

Spojrzałam na dłonie Masaru.
Zrobiłam wielkie oczy.
-Ja...jak ty to zrobiłeś?-zapytałam wlepiając gały w jego palce.
Były w nienaruszonym stanie.
Ujęłam lekko jego dłonie i je obejrzałam.
-Nie boli? Jak tak, to dobrze! Chodźmy na spacer! Na pizze to i tak będziemy czekać z jakąś godzinkę...-stwierdziłam i poprowadziłam Masaru do drzwi. Mijając hol, otwierając drzwi zobaczyłam swoje odbicie w lustrze.
-Coś mi tu nie pasuje... chyba inaczej wyglądam...-powiedziałam- a! No tak!-pacnęłam się w czoło- po zmianie w syrenę wracam do wcześniejszej postaci!-powiedziałam gładząc długie aż za pas włosy.-Anyway naprzód!
Poszliśmy z Masaru trzymając się za dłonie na plażę.
-Może... pochodzimy też w wodzie?-zaproponowałam.
Zostawiliśmy buty na molo i weszliśmy do wody. Ku mojemu zdziwnienu za(c)hwiałam się i szybko złapałam Masaru, by nie upaść. Miałam swój ogon! Szmaragdowy, tak samo jak perła.
Po chwili chodzenia usiedliśmy na molo, a ja wróciłam do chętniej przeze mnie używanej, postaci człowieka.
Wyjęłam telefon z kieszeni spodni i zadzwoniłam do Akiry.
-Moshi moshiiii~! Ogenki desu ka?

Mila-chan

- No, tak to jest, jak czasami człowiek czegoś chce- zaśmiał się Masaru, odpowiadając na pytanie Arisu.
Po jakimś czasie zadzwoniła do mnie
- Haaaai!- odpowiedziałam- Jejć, Ari-chan, gdzieś ty była?! Cały czas się zastanawiałam, gdzie jesteś... A właśnie, a teraz gdzie jesteś?! Chętnie wpadnę na ploteczki- zaśmiałam się- Niestety, Satoshi gdzieś zaginął w akcji, ale przynajmniej będzie spokój! No i... Jak tam u ciebie? Bo znowu się rozgadałam, a jestem ciekawa, jak ci się wiedzie... <wyszczerz>

Arisu Touin

Usiadłam z telefonem przy Masaru tak, by też mógł słyszeć rozmówcę.
-A teraz siedzę z Masaru na molo. Jak wrócisz do domu, to będą na nas pizze czekały.-powiedziałam wesoło.-Tak więc już podnosimy się i też wracamy.
I rozłączyłam się.
Wstałam i zaczęłam iść po molo w kierunku plaży. Nagle szybko złapałam Masaru i wrzuciłam go do wody razem z sobą.
Zaczęłam się śmiać (radośnie tym razem xD).
-Ok, wracamy.-powiedziałam i po chwili pojawiliśmy się w przedpokoju cali mokrzy. Ja leżałam z niemożnością podniesienia się z podłogi (ogon).
Po chwili zadzwonił ktoś do drzwi.
-Pizza!-powiedział ktoś zza drzwi.
Otworzyłam lekko.
-Na dole, na dole.-odpowiedziałam na szukający żywej duszy wzrok dostawcy.
Zrobił dziwną minę, położył pizze przed drzwiami, wziął pieniądze i odjechał.
Wzięłam pizze i otarłam się bluzą Satoshiego do sucha (XDDDD).
Po chwili, już jako człowiek, weszłam do salonu z talerzykami i sosem tabasco.
-Wyżerka!

Mila-chan

Cudem tak się wyrobiłam, że po minucie Arisu i Masaru się pojawili. Masaru wszedł wcześniej do pokoju
- Łał, Akira, ty...- zaczął, wskazując na nową komórkę
- Tak- odparłam z uśmiechem- Dla ciebie też mam, promocja była <wyszczerz>
- No tak...
- Aaa, Masaru-kun, byłabym zapomniała...- zaczęłam szukać czegoś w kieszeni- Jakiś koleś kazał ci to przekazać- w końcu wyjęłam poskładaną karteczkę i podałam mu. Ten rozłożył i wczytał się w pierwsze linijki tekstu
- Jakiś koleś, tak?- zapytał w końcu
- No, tak. Wyglądał na jednego w tych kolesi z Toudaia...
- No i znowu mamy...
Nie zdołałam usłyszeć, co mamy- właśnie wtedy Arisu weszła
- Nyaaaaan, wyżerkaaaaaaa!!!!!!!!!!- ucieszyłam się