~The New Mermaid Generation Chapter 3~
Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3 ... 32, 33, 34 ... 47, 48, 49 Następny

Dora-chan

- po wszystkim - Mikaru położył ręke na moim ramieniu i deliktanie przyciągnoł, po czym stałam tyłem do niego z opartą głową na jego klacie jeśli można to tak nazwać [xD] Patrzyłam w dal
- nie, Mikaru. To nie koniec. To początek. Jeszcze wiele rzeczy chcę zrobić. Ale nie teraz. - odwróciłam się do niego i lekko uśmiechnęłam - zjemy coś razem? Jestem głodna jak wilk.
- jasna sprawa - uśmiechnoł się i wolnym krokiem zaczęliśmy iść w stronę oceanu - a co z Kotoki? - wystrzelił nagle
- wkurzyła mnie...
- zabiłaś ją?
- tak jakby. Póóóźniej Ci powiem. No to co jemy i gdzie?
- może chceż iść do jakieś knajpki?
- zapiekanka?
- coś bardziej romantycznego?
- -.-" - i tu go uszczypnęłam w ramię
- auuuu! Dobra, dobra. Ale może zmieńmy wygląd?
- jasne - uniosłam ręce otuliły mnie całą skrzydła i po chwili wyglądałam jak zwyczajna osiemnastoletnia dziewczyna.
Mikaru zorbił to samo. Po chwili przede mną ukazała się postać która zupełnie nie przypominała Mikaru tak jak ja siebie.
Włosy miał ciemny blond, a oczy prawie czarne. Biała kolula zapięta na 3 guziki i czarne, poprzecierane na kolanach portki to cały Mikaru.
Wystawił do góry lekko łokieć żeby iśc z nim za ramię...
- musimy wyglądać jak para, jak już mamy taki wygląd
- kiedyś cie trzasne - i chwyciłam go za ramię jak dziewczyna trzyma jej ciacho. Zrobiłam udawany słodki uśmiech i poszliśmy.
- patrz, delfinek
- gdzie?! bez wody?!
- to knajpka głąbie! - krzyknęłam na niego i nastała na ulicy cisza bo wszyscy sie na mnie popatrzyli - tzn... kochanie ^^" - i weszliśmy do knajpki. Zgorszona usiadłam z Mikaru przy dwuosobowym stoliku. Podeszła do nas kelnerka ubrana w fartuszek z niebieskiej aksamitnej krateczki.
- proszę, Menu
- a macie zapoiekanki?
- zapienkankę razy dwa?
- tak, i szklankę twojej krwi - dodałam uśmiechnięta, po czym dostałam kuksańca od Mikaru za reakcję kelnerki/
- heeeeeeej! - jęknęłam, po czym spojrzałam na kelnerkę - przepraszam, to znaczy sok pomidorowy i ketchup do zapiekanki ^^"

Arisu Touin

Spojrzałam na kartkę w rękach Masaru gdy zadzwonił telefon domowy.
-Odbiorę.
Podeszłam do telefonu i podniosłam słuchawkę.
-Akira Seishoujo?-odezwał się nieznajomy głos.
-Już podaję.-oznajmiłam i podałam słuchawkę do Akiry.- Coś do ciebie.
Po udałam się powoli do stołu zabierając po drodze talerze.
-Akira? -zapytał głos w słuchawce i nie czekając na odpowiedź kontynuował- jutro o 11 nad zatoką w budce ratownika. Nikomu nie mów.

Mila-chan

- O do mnie?- zdziwiłam się, gdy Arisu podała mi słuchawkę- Tak?- wysłuchałam wiadomości- Ale... Kto mówi?- niestety, jakoś nie doczekałam się odpowiedzi- Eee... Dobrze- rozłączyłam się, nie sądziłam, że doczekam się czegoś więcej.
Jutro o 11, pomyślałam. Byłam pieruńsko ciekawa, kto to mógł być. Więc postanowiłam tam pójść. Tyle że, wnioskując z tego "nikomu nie mów" na końcu, to nie było zaproszenie na przyjacielskie pogadanki... Jednak, coś sprawiło, że naprawdę wolałam nie mówić prawdy Ari-chan i Masaru. Ten ktoś nie wydawał mi się kimś, kto będzie miły...
Rzuciłam okiem na zegar. Było coś koło siódmej wieczorem. Udałam, że to nic takiego i wsunęłam kawałek pizzy
- Kto to taki?- zapytał przyjaźnie Masaru. I tym pytankiem mnie zaskoczył... Ale postanowiłam też udać, że to ktoś, kogo znam aż za dobrze- takie małe kłamstwo w dobrej wierze (i tak się wkrótce dowie)...
- Pamiętasz jeszcze Omiego?- odpowiedziałam pytaniem na pytanie i się zaśmiałam, wspominając kumpla z podstawówki, z którym swego czasu chodziłam- Chciał się ze mną umówić, jutro. Jeeejć, jak ja go dawno nie widziałam!- cholera, chciałam nieco przećwiczyć ataki... Co niby powiedzieć, żeby mieć święty spokój?! Mam!- No i jak ja się ubiorę?- podniosłam się i poszłam do pokoju

Arisu Touin

Dodam, że mi chodziło o 11 w nocy xD

==================================

Popatrzyłam na Akirę.
-Uso-szepnęłam z pochyloną głową.
Po zjedzeniu dwóch kawałków pizzy wstałam i przeciągnęłam się.
-No to na mnie pora! Trzeba znaleźć sobie jakieś miejsce do spania, więc lecę!
Zaczęłam szukać swojej bluzy, która, jak się okazało, leżała w łóżku Satoshiego z pozawiązywanymi rękawami.
-WTF?!
Porozwiązywałam rękawy, co łatwe nie było, po czym powiązałam piżamę Satoshiego tak, że sama wyglądała jak jeden wielki węzeł.
Założyłam buty i pomachałam ręką do Masaru i Akiry.

Mila-chan

Po prostu to "jutro o 11" nieco mi kontekst zmieniło xD
------------------
- Skąd byś to wiedziała?- zapytałam. Po tym, jak Arisu wyszła, wróciłam do pokoju- a raczej chciałam powrócić, bo Masaru mnie zatrzymał
- Czy naprawdę Omi się z tobą umówił?- zapytał. Postanowiłam jeszcze pokiwać głową- Ale on się do ciebie dawno nie odzywał...
- Mówił, że stracił mój numer i cudem znalazł ten- skłamałam
- No tak, ale ty przecież... Kira, ty teraz kończysz liceum!
- No i?
- No i to, że Omi to twój kolega z podstawówki! A specjalnie za nim nie tęskniłaś... A teraz się zastanawiasz! Co na siebie włożysz, co mu powiesz... Przeginasz!
- Nie przeginam! To przecież mój chłopak! Dawny bo dawny, ale chłopak!
- Ech... Rób, co chcesz. Jak coś, to wiesz, gdzie mnie spotkać
- Już wychodzisz?
- A kiedy miałbym wyjść?! W końcu za jakiś czas jedenasta! Do jutra...
- Baw się dobrze!- powiedziałam, zanim wyszedł

Arisu Touin

Apokalipsa, widziałaś styczniowe otaku? Ja mało co nie zemdlałam, jak je zobaczyłam na półce.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Wyszłam szybko z domu nie słuchając rozmów. Po chwili, gdy się obejrzałam, zobaczyłam Masaru idącego... gdzieś.
Poszłam na molo.
Tak naprawdę wyszłam, by potrenować.
Pokierowałam swoją dłoń nad powierzchnię wody i uformowałam długie 'węże'. Po chwili wywołałam też wielką falę, którą po chwili uspokoiłam na tyle, że tylko przeszła przez całą plażę.
Uśmiechnęłam się.
Jednym spojrzeniem zrobiłam 'tunel' powietrza w wodzie, do którego wskoczyłam. Zaprowadził mnie do... zamku Gaito. Zupełnie pustego.
Echo moich butów odbijało się o ściany całego zamku.
Zatrzymałam się.
-Czyli ten zamek już tak formalnie należy do mnie... heh.
Poszłam do komnaty Gaito.
Machnięcie ręki i była cała w ruinach. To samo z jego gabinetem.
Poszłam do swojej sypialni i próbowałam zasnąć.
Miałam okropny sen, że Masaru, Akira, Satoshi i inni odwrócili się ode mnie, ponieważ udawałam, że jestem po ich stronie, a tak naprawdę ciągle na usługach Gaito.
Obudziłam się cała zalana potem.
Wstałam i ubrałam się z powrotem.
Wyszłam z komnaty, by sprawdzić, czy jestem sama. Chcąc otworzyć drzwi do nieznanego mi pomieszczenia poczułam... rękę na swoim ramieniu. Spojrzałam powoli na nie i ujrzałam, że... to była tylko zbroja. Ruchoma? Anyway idę dalej, zostawiając pokój w spokoju (XD).
Obeszłam cały zamek, zero żywej duszy.
Postanowiłam się już zbierać, pewnie było już rano. Weszłam do sypialni i zebrałam komórkę i kartę kredytową ze stolika.
-Miło... cię znów spotkać.-usłyszałam głos.
Odwracam się z wielkimi oczami (a la Higurashi xD) i kogo widzę?
Zgadliście! (Zgadłyście).
Gaito.
<facepalm>
-Skąd się wziąłeś?-zapytałam miło.
Gaito podszedł do mnie i objął ramieniem, z którego od razu się wyrwałam.
-Wiara czyni cuda, złotko.
-Nie nazywaj mnie tak. Zmarli nie mówią.
-Ja nie umarłem. Ty mnie wskrzesiłaś swoją wiarą. Już nie możesz nie nie uwierzyć, że istnieję.
Zrobiłam głupią minę.
Po chwili milczenia odezwałam się:
-Dobrze, to masz teraz trochę roboty. Posprzątaj sobie gabinet. Straszny tam bałagan.
-Widziałem. Już nie ma.
Znowu głupia mina.
-To panie wszechwiedzący, do widzenia, a raczej żegnam.-powiedziałam i poszłam do drzwi.
Gaito mocno chwycił moją dłoń.
-To przestaje robić się zabawne. Puść.
-Może i nie zabawne, ale mnie bawi. I to bardzo.
Gaito powalił mnie na podłogę.
-Sama tu przyszłaś. Stęskniona?-zaśmiał się Gaito.
Przyłożył swoje usta do moich warg.
Próowałam się wyrwać, ale Gaito coraz mocniej wbijał mi palce w ramię. (Dora, ani mi się waż. )
Udało mi się w końcu oderwać od Gaito.
-Zboczeniec! Odwal się w końcu! Nie widzisz, że przegrałeś?-wrzasnęłam.
Gaito wstał i podszedł do mnie parę kroków.
-Ten twój kochaś przecież nie musi o wszystkim wiedzieć, prawda?-powiedział Gaito.
Po czym pochylił się i ucałował mnie po raz kolejny. (....=_=;..... xD)
Odepchnęłam Gaito i szybko wróciłam do domu Akiry.
Padłam przed telewizor i bez włączania gapiłam się w ekran, a zapytana o cokolwiek czytałam gazetę do góry nogami.

Mila-chan

Niestety, rzadko kiedy mam okazję w kiosku Otaku zobaczyć, więc nie. Aż taka tragedia? ^^"
----------

Nieco wyładowałam się i ćwiczyłam na gigantycznym pluszowym miśku, który wyglądał teraz jak po wielkiej katastrofie, słuchałam muzyki, gdy usłyszałam, że ktoś wrócił. Niemal od razu uchyliłam drzwi pokoju
- Masaru-kun?- zapytałam- Zapomniałeś czegoś?
Zero odpowiedzi. Dlatego wyszłam z pokoju i zauważyłam Arisu siedzącą przed telewizorem
- O, cześć, Ari-chan- przywitałam się- Hej, czytasz gazetę do góry nogami?- zdziwiłam się- Co jest?- usiadłam obok- Zachowujesz się jakoś... Dziwnie. Na pewno wszystko w porządku?- jednak wciąż nic- Aaaaaaaaaaariiiiiiiii-chaaaaaaaaaan...- czekałam tak z minutę, aż w końcu się podniosłam- Nieważne. Idę się położyć

Arisu Touin

Większy format xD

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

-Kiedy Masaru wróci?-zapytałam się, gdy Akira szła się położyć.
Odwróciłam gazetę z powrotem.
-Już nie ten wzrok co kiedyś...-zaśmiałam się.

Dora-chan

Gdy już kelnerka odeszła od stołu medalion zaczoł się świecić.
- cholera jasna!
- co sie stało?
- Gaito próbuje sie odrodzić dzięki wspomnieniom Arisu.
- nie odrodził się już?
- nie, tylko na chwile. Już zniknoł z powierzchni ziemi. Dopóki mam tą okruszynkę nie pojawi sie na tym świecie na zawsze.
- Aino... zostaw te sprawy chodź na chwilę... - popatrzył na mnie spod łba - Aino... Jak ty sie na prawde nazywasz?
- hę?!
- Jakie masz nazwisko? Przecież Minako to mało demonowe nazwisko
- ...
- powiedz
- ... - odchrząknęłam - skąd wiedziałeś? Powiedz prawdę
- bo wiem. Później ci powiem
- chce odpowiedzi
- wiem o tobie wszystko... Miruko... - zapadła chwila ciszy.
- coś zrobił?!
- wyczytałem z księgi gdy cie nie było. Znalazłem księge prawdy i wyczytałem wszystko o Tobie
- głupi jesteś . Grzebałeś w moich tajemnicach. zabije cie
- nie zrobisz tego. kochasz mnie
- oj nie, chłopie, już nie... - wstałam i chwyciłam do kieszeni z której wyciągnęłam miecz. Momentalnie wróciłam do poprzedniej postaci
- kelnerka zamówienie weźmie do domu, a reszta ucieknie - powiedziałam cicho pod nosem do siebie, po czym sie tak stało
- specjalna zdolność - manipulacja historią normalnych ludzi
- przecinający krzyk! - zawołałam i przesuwając ręką nie daleko medaliona wypłynoł z perły dźwięk tak wysoki, że ściana zaczęła się uginać, szyby pękać, a Mikaru skręcał się na podłodze. Wyciągnęłam mieczi wbiłam w niego bezlitośnie
- gdy następnym razem zachce ci sie szperać, pomyśl czy ci warto - i wyszłam z budowli. koniec. zamierzałam kogoś roztrzaskać. A kto jest pierwszy na liście? Arisu!
pojawiłam się nagle za nią i od tyłu zerwałam jej medalion i rzucając w kąt połukłam.

Arisu Touin

Ekhem, akurat trochę nie sprzyja ci mój plan, bo polegał na nim, że nie mam medalionu przy sobie.
~~~~~~~~~~~~~~

Poza tym, w RPG się na mnie wyżywasz za to, co ci powiedziałam? :hamster_evillaugh:

~~~~~~~~~~~~~~

Jak ja chciałabym, żeby w takich chwilach Masaru był Quincy. XD (Hyyyyy, małe quiny będą <wali>)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

-Akira, wychodzę!-powiedziałam głośniejszym tonem i wyszłam z mieszkania.
Stanęłam i z założonymi rękoma czekałam na Aino.
-Jak chcesz ze mną walczyć, to wybierz sobie terytorium po pierwsze. Niezacne jest komuś rozwalać dom. Tknij kogokolwiek poza mną, a ja wywrę na tobie takie parcie, że popamiętasz. Po drugie zajęłabyś się czymś pożytecznym. Nie poszukałabyś sobie pracy? Za jakie ty pieniądze żyjesz? A po trzecie, to poszłabyś do kosmetyczki, bo żal **** ściska, jak się na ciebie patrzy.
Jakby Aino chciała dźgnąć mnie swoim szpadelkiem, robię zwinne uniki.
-Dobra, koniec bezsensownego gadania, i tak mnie nie posłuchasz.
Zaczęłam biec w przeciwnym kierunku.
Nie po to, by uciec, ale by nikt nie ucierpiał w walce.
A biegłam tak szybko, że Aino miała mnie poza zasięgiem.

Mila-chan

Zawsze można z niego zrobić Quincy xDD
-----------
- Zapewne wróci nad ranem, nawalony jak stodoła po żniwach- odpowiedziałam ze śmiechem na pytanie Arisu, zanim zniknęłam w pokoju. Było nudnawo, a spać mi się nie chciało za cholerę, więc cudem miałam czas... Na całonocny maraton! Tak więc, wzięłam parę DVD, których jeszcze nie widziałam, kocyk, nieco żarełka i poszłam przed TV. Sięgnęłam po telefonik i próbowałam zadzwonić do Satoshiego- miał jednak wyłączony telefon
- Nawet nie wie, co traci- mruknęłam do siebie i włączyłam pierwsze anime

Dora-chan

No to załóżmy że miałaś jakiś ozdobny naszyjnik xD
~~~~~~~~~~~~~~

ścisnęłam pięść z całej siły tak że paznokcie wbiły mi sie w skóre.
-pfff... Arisu... teraz wiem że... CIE ROZTRASKAM! - i poleciałam tak szybko że stanęłam przed nią - nie nawidzę cie. A ty tylko pogarszasz swoją sytuacje! A jeśli chodzi o wygląd, to może nie mam za pięknej skóry bo jestem biała jak trup, ale i tak jestem ładniejsza od ciebie. Bo ty wyglądasz jak balon do którego dolepili włosy miotły.
- black fall! - krzyknęłam celując prosto w nią, wiedząc, że już zamienia sie z powrotem syrene. No więc już leżała. - jesteś zdana na moją łaskę. - po czym utworzyłam czarnąklatkę unoszącą się w powietrzu którą mogłam rozwalić TYLKO i WYŁĄCZNIE JA. wepchnęłam do niej Arisu. - Arisu... nie cofnę sie teraz przed niczym.. zabiłam dwie osoby których nigdy przedtem bym nie tknęła. tak więc..

Arisu Touin

No co, Quincy jest mało, trzeba pomóc im się rozmn... by ich było więcej, tak to ujmę. ...XD

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
-Tak więc co?-zapytałam drwiącym tonem.
Wycelowałam ręką w Aino i po chwili zaczęła się zwijać z bólu. Przywołałam się do porządku (czyli ludzkiej postaci).
Zaczęłam szperać w kieszeniach. Bilety na autobus (ciekawe, na co mi one), agrafka, taśma artystyczna (ta papierowa), chińska wtyczka (no co, ja też noszę takie rzeczy w kieszeniach), śrubokręt i... to, czego szukałam, czego nie chciałam się pozbyć.
Gdy kieeeeedyś to daaawno, jak było tak fajnie (czytaj rozróba w zamku Gaito) wychodząc z jego gabinetu wzięłam parę tubek z substancją, która pozwalała mi nie zmieniać się w syrenę. Wyjęłam z kieszeni strzykawkę (nie chcecie wiedzieć, jakie jeszcze ciekawe rzeczy Arisu nosi po kieszeniach) i zaaplikowałam substancę do organizmu.
Zamroziłam pręty klatki.
-Będę walczyć w imieniu najważniejszej dla mnie osoby. Nie pozwolę na więcej imprez!

Dora-chan

Szybko pozbierałam sie z piachu.
- i co ci da zamrożenie klatki? - zaczłęam sie psychopatycznie hihrać [Jak Arisu zagrywa jak Shion to ja moge hihrać sie jak Rena xD]. Klatka z powrotem była czarną masą. Pręty zniknęły, a klatka zazmieniła się w wielki kwadrat. Teraz Arisu nic nie widziała. Czarno jak w czterech literach. Na dodatek zaczęło brakować jej tlenu. Nic dziwnego, bo umieściłam klatkę w wodzie, a do klatki nie przepływała woda by móc Arisu zamienić syrenę i oddychać tlenem w wodzie. Plan był bez błędny. Na wszelki wypadek osłoniłam się tarczą [taką magiczną rzecz jasna]
- i co teraz zrobisz? - przesłałam wiadomość do klatki.

Arisu Touin

Mi też jest zabawnie.
-Zapomniałaś o mojej zalecie- chłodzie?-bardziej stwierdziłam niż zapytałam.
Stanęłam na środku, a z lodu zrobiłam podium, na którym stanęłam.
Wokół przestrzeń zaczęłam wypełniać lodem.
Słyszałam, z której strony śmieje się oponent i w tym kierunku wystrzeliłam większy kawał lodu, który nie przebił, ale rozciągnął klatę dźgając Aino w brzuch.
-Dupa.