Prawda, prawda i tylko prawda
Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3 ... 14, 15, 16, 17, 18 Następny

Hanonek

Po prostu eleganckie syrenki muszą mieć rękawiczki *Ale palnęłam xP*

Mila-chan

Pewnie tak Smile

A palnięcie świetne ^^

Hanonek

Hehe ^^ Normalnie powiedziałam coś świetnego ...
A czy nie zbaczamy z tematu ... nie chcę znów robić offtopa ...

Noel97

ej , wszystkie mermajdki mają rekawiczki

Hanonek

No tak, ale Lina ma takie wyjątkowe XDD

Mila-chan

Naprawdę wyjątkowe

Ciara-sama

<wali się w łeb> Jezus.

Mermaid Melody, saga 3 (?), Tales of Lina. Ona i Jej Niesamowite Rękawiczki.
Dawno, dawno temu Lina opuściła swoje przyjaciółki (głównie dlatego, że nie mogła znieść piszczenia Luchii na temat tego całego Kaito, napakowanego sterydami) i wyruszyła poszukując własnej przygody (w pensjonacie zepsuł się telewizor. Przeszła góry, lasy, przepłynęła jeziorko, bo morza jej się nie chciało (a nuż by się nadziała na Hanon, która pracowała teraz jako poławiaczka tuńczyków), potem znowu jakieś góry, doliny i tak dalej, ale to nas właściwie kompletnie nie obchodzi. Najważniejszy fakt to ten, że miała przy sobie RĘKAWICZKI. Tak, rękawiczki. Tzn. Rękawiczki. Były WYJĄTKOWE: w miętowym odcieniu zakończone sztucznymi plastikowymi perłami, zrobione z syntetycznej bawełny (budżet nie wytrzymał po tym, jak Luchia zażyczyła sobie nowej sukienki z krepy w kolorze pink, bo stara troszkę się porpuła gdy Luchia nie chciała zejść wreszcie z miodowych ciasteczek). I dlatego były takie Wyjątkowe.
Przy ich pomocy Lina chciała spełnić swoje marzenie: uratować Królestwo Pierniczków i zaaplikować im swój głos Pitchi Pitchi by zakochali się w niskobudżetowych produkcjach shoujo.
Ciąg Dalszy Raczej Nie Nastąpi. Ale Rękawiczki naprawdę były Wyjątkowe!

Ciara

Mila-chan

Wielka szkoda, że nie będzie ciągu dalszego (bo ten był niezły ^^)

Ciara-sama

Ta, i co zrobić z tym Królestwem Pierniczków? Hm.
Bez względu na to co myślicie: to nie offtop! Tak naprawdę wygląda życie Syrenek! A przynajmniej po serii Pure...

Lina wędrowała dalej. A tymczasem w pensjonaciku...
- W prawo. W lewo! Noż, do cholery!
Karen darła się na biedną Coco, która skręcała antenką jak tylko mogła ale ciul jej z tego wychodził. Na ekranie non stop prószyło albo w ogóle nie było obrazu. A Karen chciała właśnie obejrzeć Telezakupy Awokado. A nuż pokażą znów jakiś genialny odkurzacz do metalu albo co...nie wspominajmy o tym, że połowa tego szmelcu kupionego za 999,99 jenów walała się po pensjonaciku. E tam. W końcu Hanon bardzo chciała zapracować na swoje całkiem nieprzygotowane do dorosłego życia koleżanki, pokazując, że "niebieskie potrafią". O tym, że Hanon pracuje tylko za miskę kaszki i pokemona dziennie nikt nie wspominał.
- Nooooooooel!- zawyła Coco, gdy znów przechyliła antenkę. Ręka ją bolała jak po turnieju w siatkówkę, na którym potknęła się o piłkę i przewróciła na prawe ramię. Karen potem nastawiła jej bark, twierdząc, że będzie dobrze. Dziwne, bo ręka bolała ją bardziej- Karen mnie wyyyyyyyykorzystuje!
I Coco rozbeczała się teatralnie.
- Karen, to nie yuri, zostaw Coco - Noel siedziała przy laptopie i oglądała wpisy Gabriela na międzynarodowej stronie o Harry'm Potterze. nie miała czasu zajmować się homo zabawami siostry i koleżanki. Do cholery, ona musiała wiedzieć przed innymi kto zginie w siódmej części!
- Pf, nawet palcem bym jej nie tknęła- rzekła opryskliwie Karen. Nagle przez rozsuwane, szklane drzwi wpadła Seira niosąc nowy numer Jumpa (japoński magazyn o Mandze i Anime- autorka tego cudownego "ficka" Wam powie Razz

).
- PATRZCIE! Robią nową serię Dragon Balla!
W pokoju zrobiło się przeraźliwe cicho. Przez głowy Karen, Noel i Coco przeszło tysiąc myśli ale zwyciężyła jedna: dopaść małą.
- Zostaw to, ty mała sekutnico! - ryknęła Noel patrząc na przestraszoną buzię dziecięcia zagrożonego atakiem tego dziwnego magazynu.
- Ale...ale dla-czego? - wyszeptała piskliwie Seira nie wiedząc o co kaman.
- To SHOUNEN! Shouneny to narzędzie diabła! Zaniżają oglądalność naszych słodkich i uroczych shoujo! Mają czelność mieć więcej odcinków niż shoujo! Mają czelność mieć więcej fanów!!!!!!! - Karen zachłysnęła się własną odpowiedzią i padła na fotel gdzie Coco naraz zaczęła wachlować ją ręką.
- Narzędzie diabła - wyszeptała Noel rozkoszując się przesadnym dramatyzmem. Miała nadzieję, że wygląda teraz jak jej ulubiona Luz Mercedes Rubinia Conchita Milagros z telenoweli brazylijskiej "Jestem Moim Słodkim Cukiereczkiem".
- Tak. Luchia ostrzegała nas przed tym. Nie damy się zbrukać - powiedziała złowieszczo Karen.
I znów zapadła cisza.
- Wiecie...ja mam wszystkie odcinki na DVD...- zaczęła nieśmiało Coco.
Cisza.
- UWIELBIAM DRAGON BALLA! - wypiszczała Noel. Nie opuściłam jeszcze żadnego konwentu!
- Vegeta to mój ideał faceta! - wydarła się z kolei Karen. Po chwili wszystkie trzy zaczęły się przytulać i piszcząc wymieniać zalety cudownego shounena, owocu zakazanego przez Luchię. Seira stała z boku zastanawiając się czy powiedzieć im jak idiotycznie i lesbijsko wyglądają.
- Dobra. - Noel opanowała się, odchrząknęła i już, już miała zacząć mowę gdy brutalnie została odepchnięta przez Karen:
- No, młoda. Z nami poznasz wszystkie tajemnice tego shounena! Obiecujemy ci, że weźmiemy cię pod nasze skrzydła!
- Dziewczyny...-zaczęła cicho Coco.
- Czego? - warknęła Karen.
- No wiecie. Co na to...Luchia?
Na dźwięk imienia swojej pseudo-szefowej dziewczyny zamarły.
- NIE może się dowiedzieć - powiedziała dramatycznie Noel. Och, to zabrzmiało jak Luz Mercedes Rubinia Conchita Milagros!
- Tak, a zresztą ona jest całkiem różowa - machnęła ręką Karen i po chwili zaczęła znosić się śmiechem ze swego własnego żartu.
No i pośmiały się razem, bo nie ma to jak obgadywanie kogoś za plecami.

Czy Seira zgłębi tajniki shounenów? Co na to Luchia? Czy w ogóle się dowie? Jaką wypłatę dostanie Hanon? Czy Noel dowie się kto zginie w siódmej części Harry'ego Pottera? Czy Karen kupi coś w Telezakupach Awokado? Czy Lina uratuje Pierniczki?

...nie wiem.

Ciara

Mila-chan

*umiera ze śmiechu*
Jejć! To było... to było... KAWAII!!! Very Happy

Noel97

*umiera ze śżmiechu* pierniczki ahahahahahahahahahhaha daj kolejną cz ęść

Ciara-sama

Syrenki- wio. Tak, też uważam, że Teen Titans są nieźli.

Gdy szalone fanki shounena w ukryciu przygotowywały Seirę do procesu wtajemniczania, Wielka Pseudo-Szefowa Luchia kierowała się w stronę uroczej kawiarenki na randkę ze swym boskim napakowanym Adonisem- Kaito.
Była ubrana...właściwie to nieważne w co, przecież wiemy, że cokolwiek by to było i tak jest różowe. Więc Luchia sobie szła, szła, szła, szła i przeszła jeszcze trochę aż zatrzymała się przed kawiarenką żeby trochę poprawić fryzurę. I wtedy go zauważyła...wielki...napakowany...olbrzymi...nabrzmiały...
Tak. Właśnie dziś na jej pięknej shoujo twarzy wyrósł...
...PRYSZCZ.
Na początku Luchia nie wiedziała co zrobić. Piszczeć? Nie, to zbyt obstukane. Płakać? Ale przecież Kaito jej nie zdradzał i nikt nie umarł (w tej kolejności. A zresztą to Luchia miała dziwny zwyczaj urządzania sobie spacerków z każdą nową koleżanką Kaito, zawsze w stronę oceanu. I jakoś tylko ona wracała). Ale wtem, nasza różowa syrenka wpadła na genialny pomysł. Przecież ten pryszcz jest różowy! Idealnie pasuje do reszty stroju! I tak, z lekkim sercem, Luchia wparowała do kawiarenki drąc się "Kaito-kun, Kaito-kun!"
Siedział tam, boski Adonis. Oczywiście napakowany sterydami jak trza, bezczelny uśmiech i takiż sam błysk w oku. Jezu, okropieństwo, myślały wszystkie dziewczyny gdy tylko je zagadnął, niby to zalotnie, a w rzeczywistości wyglądało to jak uśmiech zdychającego wielbłąda.
Luchia podbiegła do niego i już za chwilę przytulali się patrząc sobie głęboko w oczy.
- Kaito...
- Luchia...
- Kaito...
- Luchia...
- Kaito...
- Luchia...
- Kaito...
- Luchia...
- Kaito...
- Luchia...
- Tamahome...
- Miaka...
- Kaito...
- Luchia...
- Kaito, kocham cię! - wrzasnęła Luchia tuląc się do jego sterydowego torsu swoim dorodnym biustem, rozmiar C.
"Każda potwora znajdzie swego amatora", pomyśleli ludzie w kawiarni, patrząc na wielbłąda i Barbie z wrzodem na czole.
Co do wrzodu...Kaito wreszcie uniósł wzrok trochę wyżej.
- LUCHIA, do cholery, co ty masz na twarzy!? - wrzasnął Kaito nieprzygotowany kompletnie na takie widoki...
- Pryszcza. Prawda, że ładny? Taaaaaki słodki i RÓŻOWY! - ostatnie słowo wypiszczała swoim wysokim pink.
- Nie podoba ci się? - zapytała po chwili łzawo - Ale ja wiem, że naszej wielkiej miłości żadna zła siła nie pokona!
Najwyraźniej jednak pryszcz tak, bo Kaito zwiał czym prędzej zostawiając na stole wizytówkę swojego prywatnego dermatologa.
Luchia poczęła ryczeć. Nie udało jej się przekonać swym "słodkim łzawym spojrzeniem" barmana, by postawił jej napój na koszt firmy. Wszystko zaczynało się walić. Najwyraźniej Słodka Matka Wszystkiego Co Różowe zaczęła znosić z niej swoje błogosławieństwo. Co zrobiła nie tak? Czy to przez te parę kilogramów od miodowych ciasteczek? Miała tyle marzeń w życiu. Chciała wyjść za Kaito i mieć z nim gromadkę dzieci, armię ślicznym blond dziewczynek o błękitnych oczach. Chciała spotkać się z Mandaryną i pomóc jej wreszcie zaśpiewać coś dobrze. Chciała pojechać w trasę koncertową z tą wspaniałą polską wokalistką, Dodą. Chciała kupić sobie różowe buty od Gucci w kolorze różowym. Miała tyle kompletnie nieegoistycznych marzeń, których, bez wsparcia ukochanego Kaito i Słodkiej Matki Wszystkiego Co Różowe, nie da rady spełnić.
I wtem- oświeciło ją. Wiedziała co musi zrobić. Musiała zmienić swoje dotychczasowe życie. To będzie trudne- sprzeciwić się swoim wartościom. Ale musi to zrobić! W imię różu! No i gdzieś tam po drodze miłości i sprawiedliwości.

Co zrobi Luchia? Czy Kaito ją zdradzi? Jak tam Noel i reszta bandy? Co, do cholery, robi Lina? Czy istnieje ktoś taki jak Słodka Matka Wszystkiego Co Różowe?

Dowiecie się w następnym odcinku, po Telezakupach Awokado!

Ciara

Noel97

suuper dawaj dalej , bo masz talencik do tego

Hanonek

*spada z krzesła* To jest extra !! Dawaj kolejną część !!

Noel97

własnie , a my tu mamy taką zdolną syrenke... trzba się pochwalić